DEMENTIE

Mijn geheugen laat het afweten

Ik word geplaagd door de onzekerheid van vergeten

Bang dat ik jou niet meer herken

En ik mezelf niet meer ben

Ik kan niet meer op de juiste woorden komen

Mijn waardigheid wordt me langzaam afgenomen

Soms ga ik zomaar tegen je tekeer

Waarom, dat weet ik niet meer

Ik weet, ik ben niet altijd in een goed humeur

Geef jij mijn leven nog wat kleur?

Ik weet misschien niet wie je bent

Maar ik heb wel behoefte aan een fijn moment

Je bent mijn zusje, mijn vader of mijn kind

Ik weet niet meer wat ons verbind

Het verschil weet ik niet meer tussen heden en verleden

Ik kan mezelf niet eens meer aan- of uitkleden

Mijn gedachten zijn aan het verdwijnen

Mijn geheugen zit achter verschillende lagen van gordijnen

Het maakt me boos en bang

De tranen lopen over mijn wang

Houd me vast en troost me toch even

Breng nog wat warmte en liefde in mijn leven

Help mij met liefde en geduld

Als de wereld voor mij in nevelen is gehuld

Op een dag, zal ik op reis gaan

Naar het mooiste doel van mijn bestaan

Wanneer het zover is dat weet ik nog niet

Mijn hart zingt alvast een welkomstlied

Ik bereid me op deze dag voor

Tot ik eindelijk de roepstem van mijn Vader hoor

Op die dag zijn alle nevelen verdreven

En mag ik op reis naar het eeuwige leven

Wil je mij tot zover is, met liefde omgeven

Neem mijn hand in de jouwe en troost me even

Ik weet niet meer wie je bent

Maar geef me nog zolang mogelijk een kostbare moment