WOESTIJN

Soms gaat ons leven door een woestijn

En voelen we alleen maar angst en pijn

Lopen we in een dichte duisternis

En voelt het alsof er niemand bij ons is

Gaat ons leven door een diep dal

En denken we dat de zon nooit meer schijnen zal

Tot dat we ons weer op God richten

Hij kan en zal onze last verlichten

Dan merk je weer ik ben toch niet alleen

God draagt me door dit diep dal heen

Ik loop niet alleen in deze woestijn

Hij kent mij en weet van mijn angst en pijn

Zolang ik daar maar in blijf geloven

Kan de duisternis mijn licht niet meer doven!