GROEIPROCES

Vast zat ik als een rups in een cocon

Een cocon waar het leven haar draden, steeds dichter omheen spon

Strakker en strakker om mij heen

Het was zo donker, alsof de zon niet meer scheen

Vast zat ik in mijn leven

Moe was ik, van het altijd maar geven

Een gevoel van langzaam te stikken

Van het altijd maar ja te knikken

Altijd klaar staan voor de ander

En zelf, zelf voelde ik me een buitenstander

Een ander stond voor mij altijd centraal

Ik vergat me zelf helemaal

Moe en leeg was ik, ik voelde niets meer, zelfs geen verdriet

Hoe ik verder moest, ik wist het niet

Wat ik wel wist was, zo kon het niet verder meer

Het leven deed mij teveel zeer

Jarenlang was ik al aan het overleven

Ik was leeg, ik wilde niet meer verder leven

Een einde wilde ik aan mijn leven maken

Zodat de wereld me niet langer meer kon raken

God wist precies wat ik nodig had

En leidde mij op het juiste pad

God heeft mijn leven gered!

Hij heeft de juiste hulpverlener op mijn levensweg gezet

Onzeker en bang heb ik toen die stap gewaagd

En voorzichtig om hulp gevraagd

Ik voelde me onzeker, kwetsbaar en naakt

Om te vertellen wat ik had meegemaakt

Moed en kracht kreeg ik om open te zijn

Te vertellen over de onzekerheid, de angsten en de pijn

Veel gesprekken hebben we al gehad

Waarvan, de pastorale kant niet mag worden onderschat

Veel stappen hebben we de afgelopen jaren al genomen

Waarvan sommige met angst en schromen

Mijn cocon begon te knellen

God vond het tijd om hem van mij af te pellen

God gaf mij de moed en kracht om uit mijn cocon te groeien

Om door Zijn Liefde en zorg tot een jonge vlinder op te bloeien

Nu is de vlinder uit de cocon gekomen, puur, vol van liefde en kwetsbaarheid

Die langzaam maar onzeker nog, haar vleugels voor God spreidt

Haar vleugels wil ze drogen

In de warmte en liefde van Gods ogen

Reactie plaatsen

Reacties

Er zijn geen reacties geplaatst.