GROEIPROCES
Vast zat ik als een rups in een cocon
Een cocon waar het leven haar draden, steeds dichter omheen spon
Strakker en strakker om mij heen
Het was zo donker, alsof de zon niet meer scheen
Vast zat ik in mijn leven
Moe was ik, van het altijd maar geven
Een gevoel van langzaam te stikken
Van het altijd maar ja te knikken
Altijd klaar staan voor de ander
En zelf, zelf voelde ik me een buitenstander
Een ander stond voor mij altijd centraal
Ik vergat me zelf helemaal
Moe en leeg was ik, ik voelde niets meer, zelfs geen verdriet
Hoe ik verder moest, ik wist het niet
Wat ik wel wist was, zo kon het niet verder meer
Het leven deed mij teveel zeer
Jarenlang was ik al aan het overleven
Ik was leeg, ik wilde niet meer verder leven
Een einde wilde ik aan mijn leven maken
Zodat de wereld me niet langer meer kon raken
God wist precies wat ik nodig had
En leidde mij op het juiste pad
God heeft mijn leven gered!
Hij heeft de juiste hulpverlener op mijn levensweg gezet
Onzeker en bang heb ik toen die stap gewaagd
En voorzichtig om hulp gevraagd
Ik voelde me onzeker, kwetsbaar en naakt
Om te vertellen wat ik had meegemaakt
Moed en kracht kreeg ik om open te zijn
Te vertellen over de onzekerheid, de angsten en de pijn
Veel gesprekken hebben we al gehad
Waarvan, de pastorale kant niet mag worden onderschat
Veel stappen hebben we de afgelopen jaren al genomen
Waarvan sommige met angst en schromen
Mijn cocon begon te knellen
God vond het tijd om hem van mij af te pellen
God gaf mij de moed en kracht om uit mijn cocon te groeien
Om door Zijn Liefde en zorg tot een jonge vlinder op te bloeien
Nu is de vlinder uit de cocon gekomen, puur, vol van liefde en kwetsbaarheid
Die langzaam maar onzeker nog, haar vleugels voor God spreidt
Haar vleugels wil ze drogen
In de warmte en liefde van Gods ogen
Reactie plaatsen
Reacties