GEVOEL

Wie begrijpt er de diepe pijn

Van het eenzaam zijn

O er zijn genoeg mensen om mij heen

Maar toch voel ik me van binnen vaak zo heel alleen

Wie kijkt er nu nog verder dan de lach om mijn mond

En wie luistert er verder als ik zeg: ”ik ben weer helemaal gezond.”

Mensen zeggen ik wil er voor je zijn

Maar als het lang duurt, is er geen tijd meer voor zielenpijn

Ze zeggen dan zo makkelijk, je moet nu verder met je leven

En niet zo aan je verleden blijven kleven.

Geen mens begrijpt die diepe pijn

Die zo diep verankerd zit in mijn brein

Vaak is het verdriet en de pijn zo groot

Dat ik verlang naar de rust van de dood

Ik vind het dan jammer dat ik wakker word.

En vraag ik me af, hoe lang nog God

Wanneer is het eindelijk mijn tijd om te gaan?

En mag ik uitstappen, uit deze achtbaan?

Ik vind het hier wel mooi geweest

En verlang naar de nabijheid van Uw Geest.

Ontfermt U zich over mij o God

Anders ga ik van binnen nog verder kapot

U heb ik nodig om door te gaan

Wilt U mijn hulpkreet verstaan?

Al is de weg hier dan nog zo zwaar

Wilt U maar zijn mijn leraar

Leer mij Uw liefde diep van binnen te voelen

Wilt U mij met Uw waarheid overspoelen

Zodat ik mezelf kan zien door Uw ogen

En mezelf omarm met iets meer mededogen.

Omring mij met Uw aanwezigheid

En help mij door deze zware aardse strijd!