Dementie

Mama jij hebt ons drieën op de wereld gezet

Waren wij een antwoord op jouw gebed?

Jij leefde voor je gezin

Daar kwam niets en niemand tussenin

Nu leef je al weer anderhalf jaar in het verleden

Je weet al niet meer hoe je je aan en uit moet kleden

Ik had je nog zoveel willen vragen

Maar nu, kunnen we alleen maar voor jou zorgdragen

Antwoorden op onze vragen kun je niet meer geven

Jouw gedachten zijn in een andere tijd achtergebleven

Vaak zit je nu te slapen in een stoel

Jouw gedachten zijn voor ons een warboel

We weten niet meer wat er in je omgaat

Omdat je onsamenhangend praat

Jij ziet dingen die wij niet zien

En in jouw wereld ben je soms weer een jaar of zestien

Je wilt naar huis en naar je ouders toe

Van het zoeken naar hen ben je zo moe

Je loopt heen en weer over de gang

Een voor jou niet te beheersen drang

Wij zijn je broertjes en zusje en niet je kinderen

Maar ook die herkenning zal verminderen

Gelukkig weet je nog wel onze naam

Al gaat dat steeds vaker ook moeizaam

Zelf heb je het niet in de gaten

Maar onze moeder heeft ons al verlaten

Jouw lichaam is nog hier bij ons

Maar jouw geest geeft ons nog weinig respons

Ik bid maar dat je niet lang hoeft te lijden

Want we zien je steeds verder van ons weg glijden

Nu is het wachten tot God je naar huis haalt

Maar dat gebeurt op de tijd die Hij bepaalt