MASKER

Wie ziet dat kwetsbare onzekere kind staan?

Over haar gezicht loopt een traan

Ze is bang voor de mensen om haar heen

Vertrouwen durft ze er geen één

Kijk naar dat andere kind met een grote lach op haar gezicht

Haar blik altijd op wat de ander nodig heeft gericht

Altijd vrolijk, gezellig en blij

Maar je komt niet echt dichterbij

Twee kinderen die samen één zijn

De lach is een houding voor verborgen angsten en pijn

Een masker, dat is mee gegroeid naar volwassenheid

Het geeft nog steeds zoveel veiligheid

Wie nemen er de moeite om achter dat masker kijken?

Is het dan uit liefde en aandacht voor mij? Of om zich zelf te verrijken?

God Hij kijkt achter mijn masker, Hij doorziet mijn toneelspel

Maar wil Hij er echt voor mij zijn? Ook als ik Hem alles vertel?

Als ik tegen Hem zeg hoe het van binnen bij mij voelt

Begrijpt Hij dan echt hoe het leven mij heeft overspoeld?

Hoe het leven mij beschadigd en verwond heeft

Dat het van binnen Doods voelt als of het niet echt meer leeft

Ziet Hij dan beide kinderen samen staan

Kent Hij de kleuren van hun hart en hun naam?

Ziet Hij de wonden van hun ziel?

Weet Hij dan, hoe het leven mij tegenviel?

Dat het verlangen naar de dood nog zo groot is

En hier leven voelt als een gevangenis.

Wil hij als een Herder voor deze 2 gewonde lammetjes zorgen?

Want dat is waar ze naar verlangen om te zijn bij Hem veilig en geborgen!

Reactie plaatsen

Reacties

Er zijn geen reacties geplaatst.