MASKER
Wie ziet dat kwetsbare onzekere kind staan?
Over haar gezicht loopt een traan
Ze is bang voor de mensen om haar heen
Vertrouwen durft ze er geen één
Kijk naar dat andere kind met een grote lach op haar gezicht
Haar blik altijd op wat de ander nodig heeft gericht
Altijd vrolijk, gezellig en blij
Maar je komt niet echt dichterbij
Twee kinderen die samen één zijn
De lach is een houding voor verborgen angsten en pijn
Een masker, dat is mee gegroeid naar volwassenheid
Het geeft nog steeds zoveel veiligheid
Wie nemen er de moeite om achter dat masker kijken?
Is het dan uit liefde en aandacht voor mij? Of om zich zelf te verrijken?
God Hij kijkt achter mijn masker, Hij doorziet mijn toneelspel
Maar wil Hij er echt voor mij zijn? Ook als ik Hem alles vertel?
Als ik tegen Hem zeg hoe het van binnen bij mij voelt
Begrijpt Hij dan echt hoe het leven mij heeft overspoeld?
Hoe het leven mij beschadigd en verwond heeft
Dat het van binnen Doods voelt als of het niet echt meer leeft
Ziet Hij dan beide kinderen samen staan
Kent Hij de kleuren van hun hart en hun naam?
Ziet Hij de wonden van hun ziel?
Weet Hij dan, hoe het leven mij tegenviel?
Dat het verlangen naar de dood nog zo groot is
En hier leven voelt als een gevangenis.
Wil hij als een Herder voor deze 2 gewonde lammetjes zorgen?
Want dat is waar ze naar verlangen om te zijn bij Hem veilig en geborgen!
Reactie plaatsen
Reacties