ONZEKERHEID

Er wordt me iets gevraagd

Meteen is er de onzekerheid die aan mij knaagt

Doe ik dat wel goed

De onzekerheid is groter dan wie dan ook vermoedt

Kan ik dat wel?

Dat denk ik meteen, heel snel

Omdat ik iets niet kan, omdat ik misschien faal

Sta ik voor een groep misschien wel centraal

Groot is de angst om fouten te maken

Stel dat anderen mij of mijn werk afkraken

De pijn die dat doet

Ken ik zo goed

Niets van aan trekken hoor ik mensen zeggen

Ik probeer mijn angst wel naast me neer te leggen

Van binnen zit er zoveel onzekerheid, angst en verdriet

Maar ik wil niet dat iemand dat ziet

Dus zien ze weer mijn lach en vrolijkheid

En ziet niemand wat ik voel in werkelijkheid

Mensen zeggen dan, je mag er zijn

Maar ik voel van binnen die knagende onzekerheid en pijn

Er wordt gezegd je moet je blik op God richten

Dan zal je voor de angst niet zwichten

Zo gemakkelijk is dat gezegd

Maar ik voer alleen dat gevecht

Ik moet die onzekerheid steeds weer in de ogen kijken

En mezelf niet met een ander vergelijken

Ik leg het in gebed steeds maar weer neer

En vertrouw op hulp van God mijn Heer

In Zijn handen leg ik mijn leven

Vertrouwende dat Hij uitkomst zal geven!