DEMENTIE

We hadden het eerst helemaal niet door

Dat jij steeds meer van je geheugen verloor

Het onthouden van dingen kon je steeds minder goed

Je kwam al op leeftijd, zo susten we eerst ons gemoed

Op een gegeven moment konden we er niet meer omheen

Dat de moeder die we kenden langzaam verdween

Je bent vaak bang en hebt verdriet

Waarom dat weten we niet

Je wilt naar huis, naar je ouders toe

Door het zoeken naar hen ben je steeds zo moe

Mijn hand vast houden dat vind je fijn

Dat is soms het beste medicijn

Je geloof en relatie met God ben je nu kwijt

Dat is iets wat mij enorm spijt

Maar God blijft jou ook nu je zelf niet meer kunt trouw

Dat is waar ik met mijn geloof op vertrouw!

Hij kent je, Hij laat je niet meer los

Ook al is het in jouw hoofd nu een chaos

Je bent en blijft voor eeuwig Zijn kind

Wat Hij zeer bemint!

Langzaam raken we je steeds verder kwijt

En nemen we steeds van delen van jou afscheid

Je kent onze namen niet meer

En dat doet zo enorm zeer

Wij zien wel dat je nu niet verder meer kunt

Strek je handen maar uit naar Gods lichtpunt

Wij moeten je wel los laten

De zorg voor jouw in Gods handen achterlaten

Wij zijn verdrietig en in de rouw

Maar Hij weet het beste wat goed is voor mij en jou!