GOLVEN

Heer ik kijk naar de woeste golven

En ik raak door mijn angst bedolven

Mijn blik is op de golven gericht

Daardoor raak ik ontwricht

U zegt pak mijn hand en kijk naar mij

Ik ben je ook in de woeste golven nabij

Let toch niet op die storm die woedt

Kijk maar naar mij, ik geef je nieuwe moed

Richt je blik toch naar boven

Je weet dat je mij kunt geloven!

Lijkt het als of het niet meer zal opklaren

Ik zal de storm op Mijn tijd, doen bedaren

Bij Mij ben je geborgen

Met al je verdriet en zorgen

Ik alleen geef je zekerheid

Door je geloof in Mij word je van angst bevrijd.