DOOPDIENST

Vanmorgen werd er in onze gemeente een kindje gedoopt

Iets waar ik zelf al zo lang van had gedroomd

Mijn droom, mijn diepste verlangen blijft onvervuld

Ook al heb ik nog zo veel geduld

Deze dienst maakte weer veel emoties los

Diep in mij voelde het als een chaos

Wat had ik daar graag eens willen staan

Over mijn wang glijdt weer een traan

Wie heeft er begrip voor mijn verdriet en pijn?

Of mag daar in een dienst als deze geen plek voor zijn?

Ik voelde me eenzaam en alléén

Met een kerk vol mensen om me heen

Begrip en was er voor mijn pijn en gevoel niet

Dat doet me dan weer enorm veel verdriet

We willen samen wel gemeente zijn

Maar zonder oog voor de ander zijn pijn

Dat is te confronterend

We zijn dat niet gewend

Meer dan genoeg redenen om te verzinnen

Zonder te erkennen dat we alleen oog hebben voor gezinnen

Ik kreeg het gevoel er dubbel alléén voor te staan

Dat maakt me in een kerk vol “christenen” erg eenzaam.