IDENTITEIT

 Er is zoveel gebeurd in mijn kind en tienertijd

Dat ik nu niet goed meer weet wat mijn hart echt verblijd

Ik heb me zo lang aan de ander aangepast

Dat ik nu naar mezelf in het duister tast

Wie ben ik? En wat is de bedoeling van mijn leven?

Behalve het aan de Heer te geven

Een relatie en een gezin

Dat zat er voor mij niet in

Weer ben ik anders dan de ander

En zie en voel ik me weer een buitenstander

Het gevoel niet echt mee te kunnen doen

Is nog net zo aanwezig als toen

Ik weet God heeft een plan voor mijn leven

Dat is bij mijn geboorte ingeweven

Maar wat dan? Wanneer wordt mij dat duidelijk?

Zal dat nog gebeuren op dit aardrijk?

Ik sta voor mijn gevoel al zo lang op de uitkijk.

Wie begrijpt er die diepe pijn

Van het anders denken en voelen te zijn

Wie begrijpt er de angst en de pijn van het falen

De onzekerheid en angst in de diepe dalen

Wie begrijpt er dat ik mezelf niet goed genoeg vind

Dat ik alles van mezelf zie met een donkere grauwe tint

Het duurt nu al zo lang

En ik ben zo bang

Komen er voor mij ook nog andere tijden?

Ik wil niet weer de diepte in afglijden

Sterk wil ik zijn

Al is het maar valse schijn

God is er altijd dat weet ook wel

Maar ik ben bang dat ik geloof in een zeepbel

Het voelt als een cadeau van Hem

Maar ik hoor nog steeds niet Zijn stem

Ik ben bang dat het toch voor mij niet is weggelegd

Het mij toch weer wordt ontzegd

Dat ook dit verlangen niet wordt vervuld

Al heb ik engelengeduld

Ik weet God houd van mij

Maar daar kan ik met mijn verstand niet bij

Het is zó moeilijk te geloven

Dat Hij mij niet opzij heeft geschoven

Dat Hij mij niet afwijst

Omdat ik niet voldoe aan zijn wensenlijst

Wil Hij er ook voor mij zijn?

Ook in mijn eenzaamheid en pijn?

De weg is vaak zo donker en zwaar

Maar Hij is er bij echt waar

Daar moet ik dan op blijven vertrouwen

Met mijn handen gevouwen